ماگ عقاب های مانوه

مانوه

مانوه (Manwë) رهبر آینور، (Ainur)، یکی از آراتار(Aratar)، شاه والار (Valar)، همسر واردا (Varda) و برادر ارباب تاریکی یعنی ملکور (Melkor) بود. او بود که وقتی ملکور در آهنگ آینور اختلال ایجاد کرد رهبری آهنگ ایلواتار را بر عهده گرفت.

قدرتمندترین آینور ملکور بود؛ اما مانوه گرامی‌ترین نزد ایلوواتار (Ilúvatar) بود و اهداف او را بیش از دیگران به روشنی درک می کرد. مقرر بود که او نخستین همه پادشاهان باشد: خداوند قلمرو آردا و حکمران جمله کسانی که در آن مسکن گزیده‌اند. از این رو او را شاه باستانی (Elder King) نیز می نامند.

در آردا، بادها و ابرها در تمام قلمروها، از دورترین مرزهای آردا تا نسیم‌هایی که لابه‌لای علف‌ها می‌وزد تحت فرمان او بودند. او دوست دار جمله پرندگان تیزپرواز بود، و آنان همه به فرمان بودند.

همراه با مانوه، واردا میزیست، بانوی ستارگان. مانوه و واردا به ندرت از هم جدا می شدند ، و در جایگاهشان در والینور (Valinor) بود. تالارهاشان برفراز برف‌های ابدی بود، بر فراز اویولوسه بلندترین برج تانیکوئتیل (Taniquetil)، بلندترین جمله کوه‌های زمین. هنگامی که مانوه آنجا بر سریر خویش می نشست و پیش رو را می‌ نگریست، اگر واردا در کنارش می بود، چشمان مانوه دورتر از هر چشم دیگری می‌دید، و از میان مه و از میان تاریکی و از ورای فرسنگ‌ها فرسنگ دریا. مینویان در کالبد بازها و عقاب‌ها پرواز کنان به تالارهای او در رفت و آمد بودند؛ و نگاهشان اعماق دریاها را می‌کاوید، و تا غارهای پنهان زیر جهان را در می نوردید. بدین گونه مینویان خبر همه رخدادهای آردا را کمابیش برای او می‌آورند؛ با این حال پاره‌ای چیزها حتی از چشم مانوه و پیشکاران او نیز پنهان می‌ماند، زیرا بر آنجا که ملکور غرق در اندیشه پلید خود نشسته بود، سایه‌های نفوذناپذیر گسترده بود.

مانوه هیچگاه غرق در قدرت خود نبود، و همه را به صلح و صفا فرا می‌خواند. او وانیار (Vanyar)را در میان الف ها (Elves) بیش از همه  گرامی می‌داشت، و آنان از مانوه ترانه و شاعری را آموختند؛ چرا که مانوه از شعر لذت می‌برد و ترانه واژه‌ها آهنگ اوست. جامه او آبی و برق چشمانش نیز آبی است، و چوگان شاهی اش، که نولدور (Ñoldor) برایش ساختند ،از یاقوت کبود می بود.

او ازآراتار است، بزرگ ترین‌ها در آردا، و با اینکه پادشاه آنان است ولی قدرت هر هشت تن برابر است؛ مایار ائون وه (Eönwë) و اولورین (Olórin)، که در دوران سوم با نام های گندالف (Gandalf) و میتراندیر (Mithrandir) در سرزمین میانه (Middle-earth)  شناخته می شد، از جمله مردمان اویند.