ماگ هوی رین - مدل دوم

«باران شدید» (Heavy Rain) یکی از آن معدود بازی‌هایی است که نه تنها به سبب خلق تجربه‌هایی تازه و فراموش ناشدنی برای همیشه ماندگار شد، بلکه در جریان‌سازی و آفرینش نگاهی تازه به یک سبک نوپا نیز تاثیری شگفت‌انگیز داشت. ساخته‌ای دیوانه‌وار و صد در صد متفاوت که شش سال قبل بدون هیچ‌گونه شلوغ‌کاری و فارغ از انواع و اقسام تبلیغات سرسام‌آور برای کنسول نسل هفتمی سونی عرضه شد و آرام‌آرام، عده‌ی کثیری را جذب کرد و به سوی خود کشاند. حالا، در بازار داغ ریمسترها که این روزها تبدیل به بخشی جدا نشدنی از نسل هشتم شده است، این ساخته‌ی داستانی و پرحادثه‌ی کیج نیز فرصتی پیدا کرده تا در کنار تازه‌ترین قصه‌سرایی او، در قالب یک کالکشن ارزشمند و دوست‌داشتنی به پلی‌استیشن 4 بیاید و پس از سال‌ها، محکی تازه بخورد. در این بررسی به سراغ نسخه‌ی بازسازی شده‌ی این اثر رفته و آن را از زوایای گوناگون زیر ذره‌بین گرفته ایم. همراه ما باشید.

دیوید کیج، این خالق افسانه‌ای و تاثیرگذار در دنیای بازی‌های ویدیویی، بیش از هر چیز به سبب یگانگی و متفاوت بودن انکارناپذیر آثار و ساخته‌هایش تا به این اندازه معروف و محبوب شده است. آثاری که همواره برخلاف باورهای حاضر در عصر خود، بیش از هر چیز به روایت داستانی فراموش ناشدنی و پرداختن به تک‌تک عناصر قصه‌گویی تعاملی اهمیت داده‌اند و با فرو بردن مخاطب در عمق داستان‌های بی مثل و مانندشان، تجربه‌ای سرتاسر تازگی و سرشار از زیبایی را تقدیم او کرده‌اند. حال برخی از آن‌ها به مانند «فارنهایت»، در ارائه‌ی دورنمایی جذاب و خیره‌کننده از آینده‌ی این ژانر تازه و به تصویر کشیدن بعضی از عناصر این سبک از بازی‌سازی موفق بوده‌اند و برخی دیگر به مانند «ماوراء: دو روح»، حکم شناگران ماهری را دارند که در عین برخورداری از ویژگی‌های یکتا و دوست‌داشتنی، بیشتر به ارائه‌ی حرکتی بی‌اشکال در آب خروشانی که پیش از این‌ها جریان یافته، می‌پردازند. اما همان‌گونه که واضح و مشخص است، در میان تمام آثار دیده‌شده از سوی کیج تا به امروز، «باران شدید» قصه‌ی دیگری دارد. قصه‌ای که بیش از هر چیز، به اثربخشی غیرقابل انکار آن  بر بسیاری از بازی‌های کوچک و بزرگ دیده شده در سال‌ها اخیر مربوط می‌شود.

راستش را بخواهید، ماجرا از این قرار است که «باران شدید» از معدود بازی‌های پرمخاطب و حقیقتا بزرگی است که بدون بهره‌برداری از سیستم‌های رایج در گیم‌پلی و فقط با استفاده از عناصر ویژه‌ای که با خود به همراه داشت، توانست به چنین محبوبیتی دست پیدا کند. بازی، نه با گنجاندن حجم بی‌پایانی از عناصر جذاب دیده شده در انواع و اقسام بازی‌های معروف‌تر  و بزرگتر آن دوران در خود، بلکه فقط و فقط با ارائه‌ی موفق زیبایی‌های یگانه‌ای که یدک می‌کشید، هم بازیکنان زیادی را مجذوب خود کرد و هم رضایت جدی منتقدان را برانگیخت.  افزون بر آن، این ساخته‌ی جریان‌ساز و مثال‌زدنی، آغازکننده‌ی راه و مسیری بود که نه تنها عده‌ی بسیاری را به سمت و سوی آفرینش چنین آثاری سوق می‌داد، بلکه سازندگان فعال در ژانرهای دیگر را نیز مجاب به استفاده از عناصر خواستنی و یکتای داستان‌سرایی تعاملی می‌کرد. اما فارغ از تمام این‌ها، «باران شدید» یکی از آن ساخته‌های اثربخشی بود که باید پذیرفت برای خیلی‌ها فراتر از یک بازی عمل کرد و عده‌ی بسیاری را در حد و اندازه‌ی شگرف تحت تاثیر قرار داد. روایتی خارق‌العاده که طعم تلخی‌ها و اتفاقات ناگوار خود را به زیر دندان‌های مخاطبانش برد و آن‌ها را فراتر از آن‌چه که از یک بازی ویدیویی انتظار می‌رفت، تحت تاثیر قرار داد و به همین سبب، فراموش ناشدنی شد.