دستبند گوی زرین

بازی کوییدیچ

کوییدیچ در زمین بیضی شکلی بازی می‌شود که در سمت شمال و جنوب آن، هر کدام سه حلقه گل وجود دارد. این بازی هفت بازیکن دارد که یکی از سه حلقه تیمش مواظبت می‌کند تا بازیکنان حریف توپی را وارد آن نکنند. سه بازیکن مهاجم مسئول وارد کردن توپ سرخگون به داخل دروازه هستند. دو بازی کن مدافع وجود دارد که با چماقی چوبی، دو توپ آهنین و محکم بازدارنده را به سمت حریف پرتاب می‌کنند تا او را از مسیر منحرف کنند. آخرین بازیکن جستجوگر است که وظیفه دارد آخرین و چهارمین توپ را بگیرد... این توپ، توپ طلایی کوچک و بال داری به نام گوی زرین است که هر جستجوگری با گرفتن آن ۱۵۰ امتیاز نصیب تیم خود می‌کند و در عین حال گرفتن گوی زرین به منزله پایان بازی است. وارد کردن توپ سرخگون هم در یکی از سه حلقه حریف ده امتیاز به ارمغان می‌آورد.

بازیکنان کوییدیچ

• دروازه‌بان
  • نقش دروازه بانی در کوییدیچ از قرن سیزدهم تا به حال وجود داشته که در این مدت دستخوش تغییراتی گشته‌است.
  • در صده ۱۶۰۰ محوطه گل زنی به کوییدیچ اضافه شد که محوطه نیم دایره‌ای در جلو سه دروازه‌است... دروازه بانان حق دارند برای ترساندن حریف و یا پاس‌های بلند و گرفتن توپ از حریف از این محوطه خارج شوند.
• مدافعان
  • مدافعین با چماق‌های چوبی خود توپ بازدانده را به سمت حریف می‌فرستند و او را از مسیر منحرف می‌کنند.
  • آن‌ها وظیفه دارند که بازیکنان تیم خود را نیز از ضربات توپ‌های بازدارنده حفظ کنند.
  • مدافعین در هر تیم باید بیشترین قدرت بدنی را داشته باشند.
• مهاجمین
  • مهاجمین وظیفه دارند توپ سرخگون را با پاس کاری زیاد داخل حلقه‌های حریف کنند.
• جستجوگر
  • جستجوگرها وظیفه دارند گوی زرین را بگیرند و با این کار ۱۵۰ امتیاز به دست می‌آورند و همچنین بازی را پایان می‌دهند. در تاریخ بسیاری از تیم‌های شکست خورده با گرفتن گوی زرین برنده شده‌اند.
  • بازیکن جستجوگر باید سبک، تیزبین و تیزپرواز باشد و بهترین جاروی تیم نصیب جستجوگر می‌شود... همچنین باید بتواند با یک دست یا حتی بدون گرفتن جارو پرواز کند.
  • بازیکنان جستجوگر از همه بازیکنان بیشتر در معرض خطرند زیرا اگر مصدوم شوند هیچ بازیکن ذخیره‌ای به جای آن‌ها نمی‌تواند وارد زمین شود.

قوانین کوییدیچ

1. هیچ محدودیتی در ارتفاع پرواز بازیکنان با جاروی پرنده نیست.
2. هیچ بازیکنی اجازه خروج از محوطه زمین را ندارد.
3. هیچ بازیکنی در طول بازی اجازه فرود روی زمین را به جز وقت‌های استراحت ندارد.
   1. هر تیم می‌تواند تقاضای وقت استراحت کند... بازی‌هایی که بیش از ۱۲ ساعت به طول می‌انجامد تا ۲ ساعت وقت استراحت دارد.
4. ضربات پنالتی بدین صورت است که یکی از مهاجمان از حلقه مرکزی زمین حرکت می‌کند و ضربه می‌زند.
   1. اگر قبل از رسیدن به محوطه گل زنی ضربه زده نشد بازیکن باید بایستد و وارد محوطه گل زنی نشود.
5. بازیکن می‌تواند سرخگون را از دست حریف بقاپد.
6. در صورت مصدوم شدن مهاجمین یا جستجوگر هیچ بازیکنی جایگزین نمی‌شود و بازی با یک نفر کمتر ادامه می‌یابد.
   1. بازیکنان مدافع یا دروازه‌بان را می‌توان در صورت مصدومیت تعویض کرد.
7. بازیکن مجاز است چوبدستی را در بازی به همراه داشته باشد.
   1. هیچ بازیکنی اجازه ندارد از چوب دستی علیه بازیکن حریف استفاده کند.
8. بعد از اتمام پاس‌ها هیچ مهاجمی بجز مهاجمی که توپ سرخگون را حمل می‌کند اجازه ورود به منطقه گل‌زنی را ندارد.
9. مسابقه کوییدیچ وقت قانونی ندارد و در دو صورت به پایان می‌رسد.
   1. در صورتی که جستجوگر گوی زرین را بگیرد.
   2. در صورتی که بازی به درازا بینجامد و زمان آن از ۱۲ ساعت تجاوز کند، دو کاپیتان می‌توانند توافقی بازی را به پایان رسانند.

خطاهای کوییدیچ

1. گرفتن دم جاروی حریف برای متوقف ساختن او
   • برای همه بازیکنان
2. پیشروی به قصد بر خورد با بازیکن حریف
   • برای همه بازیکنان
3. قفل کردن جاروی حریف
   • برای همه بازیکنان
4. پرتاب بازدارنده به سوی جمعیت برای توقف بازی
   • برای مدافعین
     • در بعضی موارد مدافعان برای جلوگیری از گل زدن حریف از این شیوه استفاده می‌کنند.
5. استفاده نابجا از آرنج
   • برای همه بازیکنان
6. گرفتن توپ از داخل حلقه
   • برای دروازه بان
7. تماس دست با سرخگون در هنگام عبور از حلقه حریف
   • برای مهاجمین
     • مهاجم موظف است سرخگون را پرتاب کند.
8. دستکاری سرخگون
   • مهاجمین
9. گرفتن گوی زرین و یا هر گونه بر خورد با آن
   • همه به جز جستجوگر
10. ورود بیش از یک مهاجم به منطقه گل زنی
    • برای مهاجمین

داوری کوییدیچ

داوری کوییدیچ یکی از سخت‌ترین کار هاست. امروزه داوران در امنیت کامل هستند اما قبل از دهه ۱۹۸۰ داوران توسط طلسم‌های بازیکنان و طرفداران تیم مورد هجوم قرار می‌گرفتند.